Słowami odkrywam świat

Violcia

Przyszłam do Was, by odnaleźć siebie,
bo zgubiłam się tam,
gdzie nie mogę nic znaleźć...
A cuda są prawdziwe,
wierzę, że się spełniają...

A-Adeleida

Nie jestes jedyna, krtora ma problem z odnalezieniem siebie...
I to cholerny problem.

To byl wiersz, prawda ...?

EDIT:

Cuda sie spelniaja, tak... musza. Wierze w to. Chyba wierze.

Violcia

Wierz pozostawia dużo do życzenia,
bo nie ma takich słów,
tu wszystko wydaje się proste,
tu nie jestem sama,
każdy czuje coś podobnego,
co czuję tajże ja...

Violcia

Jeden dzień,
jedna łza,
jedna miłość,
jeden żal.
Tysiąc wspomnień,
setki snów,
ostatni cień,
ostatni błąd.
I ty jeden gdzieś w oddali,
jedna miłość między nami.
Jedno serce - dówch postaci,
jedno tęskni - drugie płacze.

Łajt

Hmm... Mam byc szczera?
Ok, będę...
Zero metafor w ostatnim wierszu...
Przykro mi, nie podoba mi się...

Violcia

Szara myszka - nie wypowie słowa sprzeciwu.
Małe szare nic - nie ma miejsca na świecie.
Bolesne jutro - nie wie, co przyniesie.
Nie zatarty ślad - twoich ust...

Tych jedynych, których już nie dotknę,
tych wyjątkowych, których już nie zasmakuję,
tych Twoich, za kórymi tak tęsknię...

-------------------------------
Zdarza mi się nie używać metafor,
prosty wylew uczuć,
niezadowolenia,
czegokolwiek...

Violcia

Porażka boli - nie lubię się do niej przyznawać.
Wygrana cieszy - lecz, gdy ja wygram, ktoś przegra.
Nie chcę bać się, że przegram,
nie chcę obaw, że sprawiam ból.
W tej grze, która jest życiem,
jest słodycz i sól.
Każdy krok wyborem,
każdym wybór wyrokiem.
Podejmę wybór - zobaczę, co dalej.
Nie poddam się,
a pokżę, że życie nie jest teatrem.

A-Adeleida

Violcia

Zamknę oczy i znów Cię widzę,
te ciemne oczy łaknące bliskości.
Szukałeś odpowiedzi
na proste pytanie.
Zbyt proste
bym mogła odpowiedzieć.

A teraz ja szukam Cię wśród tłumu,
choć widzę Cię z dala,
to już nie ty.
To ja Cię dopadłam,
to ja Cię zniszczyłam,
a teraz pragnę powiedzieć,
że to znowu MY...

___________________________

Ten jeden wieczór,
ostatni, który pokochałam,
ostatni, który był nasz.
A potem czarna plama,
nie zliczyłam Twoich łez,
nie wierzyłam, że ja takie posiadam,
choć teraz już wierzę,
już wiem.

Nurkują w czarny materiał,
jedyne, co zostało prócz wspomnień.
Cała reszta, to marzenia,
topione co dnia rzeczywistością.
Choćbym zasnęła w błogim szczęściu,
obudzisz mnie...
Odbierasz mi chwile życia,
które ja Ci odebrałam.
Ignorujesz,
a ja każdego dnia
przeżywam śmierć kliniczną
swojego serca...

*******************
Człowiek uczy się na błędach...
Dziękuję za te kilka słów,
dużo znaczą dla początkującej:)