Dorosłość.

Raisa

Znudziło mi się niebo.
Na potrzeby własne.
Nie, ma podwórkowa glebo.
Mieszkanie małe, ciasne.

Te zabawne spojrzenia.
Bez ptaka gniazdo.
Utrata ufności wierzenia.
Ku uciesze, choć ciasno.

Krytyka nieustanna.
Wiem, posiadam niewiele.
Jest stolik tu, i wanna.
Lodówka, lokówka i fotele.

I biurko posiadam.
I łóżko mam swoje.
I choć homarów nie jadam.
Co moje - to moje.

Wypchnęła mnie ptak-mama.
Z małej klatki nieba.
Gdzie nie pójdę, tam sama.
Znudziło mi się, tak trzeba.

Rzucili mi klucze złote.
To moje!
Swe gniazdko tu uplotę.
Ciszę się i... stoję.

Ku dorosłości uciesze.
Rzucam się w wir przepaści.
Dzieciństwo minęło, teraz wierzę.
Dorosłość się tu chwaści.

Co zrobić mam teraz?
To prawdziwa drama!
Tak już było nie raz.
Ale zawsze była mama.

Napisane jakiś czas temu podczas kręcenia się po zupełnie pustym domu...

Gość · Wysłany: Nie 17:24, 01 Mar 2009 Temat postu:

Dorosłość... straszna sprawa, jedna z rzeczy, której naprawdę się boję ^^'

Wiersz mi się podoba, najbardziej czwarta zwrotka, jest taka prosta, ale zgrabna. I pokazuje chyba wszystko, co jest najważniejsze na początku dorosłości - by po prostu coś mieć. Coś własnego.

Vampire · Wysłany: Czw 21:32, 05 Mar 2009 Temat postu: Re: Dorosłość.

Raisa · Wysłany: Czw 23:41, 05 Mar 2009 Temat postu:

Nie chcę by był równomierny, idealny, on ma być chaotyczny, życie nie jest idealne, szczególnie to dorosłe, a jeszcze bardziej w momencie, w którym dopiero w nie wchodzimy...

Vampire · Wysłany: Pią 20:40, 06 Mar 2009 Temat postu:

jednakże wiersz został tak zbudowany, że nijak nie widać, by ta chaotyczność była celowa, a wręcz przeciwnie, wydaje się dość przypadkowa i po prostu zrzuca się 'winę' na niedoskonałości techniczne. dodatkowo stylistyka, w przypadku tego wiersza wers=zdanie zmusza do pewnego zachowania rytmu. oczywiście wszystko można zrobić, ale jeśli chcesz, aby wiersz sprawiał wrażenie chaotycznego, poprzerzucaj wersy, pomieszaj ilość sylab, wyrazy, itp.

pozdrawiam. ; )
V.

Raisa · Wysłany: Sob 5:39, 07 Mar 2009 Temat postu:

Nie chodziło o to, by panował w nim całkowity, skończony, wszechogarniający chaos, on po prostu nie miał być idealny.

Pokrzywa

Wiesz mi się podoba, kłują mnie trochę w oczy te kropki na końcach, aż bym to wszystko umelodyjniła przecinkami. Ale widzę, że miał byś pourywany chaos, więc okej. Ale moim zdaniem samotność podkreśliłoby zmienienie paru kropek na przecinki.
Poza tym lekko, przyjemnie, ale na szczęście nie za banalnie. Jest pustawe mieszkanie, jest dorosłość (fe!). Optymistyczne ujęcie tematu, który ja bym opisała jednoznacznie czarnymi barwami. Ładnie.